bende bir zamanlar

evet sevgili blog

bende bir zamanlar 47 kiloydum.(sene 2004)

ve hiç aklıma gelmezdi.

böyle spor yapanlara,diyet yapanlara anlam veremezdim.millet kiloyla,formda kalmayla kafayı yemiş derdim.neden?çünkü ne yersem yiyeyim 36 bedenin içinde kaybolurdum...

hep öyle olacak zannederdim.

ta ki kızımı doğuruncaya dek..nasreddin hocanın damdan düşen getirin bana demesi gibi,bir anda kendimi zayıflamak isteyen insanlar(çoğunluğu kadınlar olmak üzere) grubunun içinde buldum.

neyse zayıfladım.doğum öncesi kiloma indim.

ama o kadar sarkık bir karnım vardı ki en sonunda plates yapmaya başladım...ekranda püf püf nefes vermeleriyle dalga geçtiğim,acıyı seviyoruz diye konuştuklarında kahkahalar attığım,pozitif düşünün,kendinizi arındırın dediklerinde son moda plates daha ne bulacaklar dediğim platesi yaptım evet...

istediğim kıvama geldim.

ama o "kendini beğenmeme" duygusunu en derinden yaşadım.

neyse demem o ki,sizde bir zamanlar "güzel" olabilirsiniz.

bir zamanlar "genç"

bir zamanlar "zengin"

bir zamanlar "mutlu"

bir zamanlar "aşık"

...

...

...

sürer gider...

karşınızdaki anlamanız için,mutlaka başınıza onun yaşadığı olayın/durumun aynısının gelmesi gerekmez...

ve siz;şu anda aşık,mutlu,zayıf,genç,işi olan okurlar.

sizin de bir zamanlar böyleydim demeyeceğinizin garantisi yok...

arada birilerinin hatırlatmasında da fayda var;)